Πρόλογος: Η Κύπρος και η Ευκαιρία Ένταξης στη Σύμπραξη για την Ειρήνη (μέρος β΄)
Το παρακάτω άρθρο αποτελεί μόνο την απαρχή μιας πορείας που φαντάζει όλο και πιο ρεαλιστική για την Κύπρο. Την στιγμή που αλλάζει το πολιτικό σκηνικό καθώς και το ισοζύγιο δυνάμεων το άρθρο αυτό είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Καθώς η Κύπρος εντάσσεται σταδιακά κομβικό σημείο της γεωστρατηγικής ενεργειακής σκακιέρας, η ερώτηση κατά πόσο η Κύπρος θα αποτελέσει πιθανώς το 29 ή 30 ή 31 στέλεχος της Βόρειο-Ατλαντικής οικογένειας πρέπει σύντομα να απαντηθεί. Προκειμένου ωστόσο να γράψουμε νέα δεδομένα, επαναφέρουμε άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε επιτυχώς σε περιοδικό της Κύπρου σχετικά με το μέλλον της στη πορεία για τη Σύμπραξη για την Ειρήνη. (PfP).
Στη πορεία για τη νέα σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Chicago το Μάιο του 2012, ίσως θα πρέπει να ερωτηθούμε ποιά τα πλεονεκτήματα μιας πιθανής επαφής με τη Βόρειο-Ατλαντική Συμμαχία. Μια επαφή που να σημάνει την απαρχή μιας πορείας που τελικά να καταλήξει τα επόμενα έτη στην πλήρη ενσωμάτωση της Κύπρου στο Συναιτερισμό για την Ειρήνη και αργότερα ως πλήρες κράτος-μέλος στη Βόρειο-Ατλαντική Συμμαχία. Επίσης θα απαντηθεί στο κατά πόσο ο ρόλος του ΝΑΤΟ μπορεί να παίξει βασικό συντελεστή διαπραγματευτή στην επίλυση του Κυπριακού ζητήματος μαζί με τον ΟΗΕ που αποτελεί το κύριο διαμεσολαβητή του Κυπριακού ζητήματος.
Το ΝΑΤΟ αποτελεί το μόνο πολιτικό-στρατιωτικό σύμφωνο σταθερότητας και κυρίως ασφάλειας. Κατά τον 21ο αιώνα αναζητούνται λύσεις σε ζητήματα ασφαλείας όπως αυτό της Κύπρου. Έτσι ίσως να είναι σωστό να πούμε πως το Κυπριακό ζήτημα να πρέπει να επιλυθεί στα πλαίσια μιας ορθής και δημοκρατικής διαδικασίας η οποία ζητείται, καθώς το θέμα αποτελεί και θέμα ασφάλειας. Την ίδια στιγμή συνεπώς που η Κύπρος διαμορφώνει νέο στρατηγικό ρόλο στην ενεργειακή σκακιέρα πρέπει επίσης να λύσει το ζήτημα της παράνομης κατοχής από τη Τουρκία. Είναι στα χέρια της Κυπριακής Δημοκρατίας η επίλυση του Κυπριακού ζητήματος πλέον και όσο είναι η παράνομη κατοχή ζήτημα ασφαλείας.
Η επίλυση του Κυπριακού ζητήματος κατά μέτρο ασφάλειας αλλά και οικονομικής ευημερίας διαμέσου της ενεργειακής της ικανότητας, επαναπροσδιορίζει το ρόλο της Κύπρου καθώς και αναδεικνύει τη θέληση της Τουρκίας, που βρίσκεται σε περίοδο ανάπτυξης, επίλυσης μιας πάγιας πολιτικής που επιβραδύνει την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε από το Legal & More στη Κύπρο.(www.legalandmore.net)
Το Μάρτιο του 2011, η Κύπρος έζησε νέα πολιτικά γεγονότα. Τα αναμενόμενα κατά τα άλλα αποτελέσματα αυτής της ιστορικής στιγμής, δηλαδή η επιδίωξη ανάδειξης του στρατηγικού μέλλοντος συμμετοχής της Κύπρου μέσω συμμετοχής της στο πρόγραμμα της Σύμπραξης για την Ειρήνη[1] της Βόρειο-Ατλαντικής Συμμαχίας, δημιουργεί νέα δεδομένα στη διαμόρφωση του νέου γεωπολιτικού χάρτη της περιοχής, δεδομένων και των δυσμενών εξελίξεων στη περιοχή της Μεσογείου. Το πρόγραμμα πιθανής ένταξης της χώρας στη Σύμπραξη για την Ειρήνη, αποτελεί πρόγραμμα για μη κράτη-μέλη της Βόρειο-Ατλαντικής Συμμαχίας, που αναζητούν άμεση και συγκεκριμένη συνεργασία με το ΝΑΤΟ. Στο πρόγραμμα αυτό προδιαγράφονται από το ίδιο το κράτος η σχέση που ζητάει να έχει με το ΝΑΤΟ ώστε να εισχωρήσει στο πρόγραμμα αυτό.
Οι πολιτικές κινήσεις κατά το Μάρτιο, δηλαδή η συνεργασία και ψηφοφορία στην βουλή των αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας και η περίπτωση πιθανής ένταξης της Κύπρου στο θεσμό, αποτελεί σε ένα γενικό πλαίσιο, τα πρώτα βήματα, δείγματα  πολιτικής ωρίμανσης και ετοιμότητας της χώρας.
Η ένταξη της χώρας στο θεσμό αυτό, δεν πρέπει να φαντάζει εξ’ ολοκλήρου ως πολιτικό κατόρθωμα ή πολιτικό κέρδος ενός ή πολλών κομμάτων. Το γεγονός της προσπάθειας εντατικοποίησης της συζήτησης και της προσπάθειας ψήφισης συνολικής ένταξης στη συμμαχία, είναι αυτό που πρέπει να αναδεικνύει την συνολική Κυπριακή εικόνα επιτυχίας, όχι μόνο τον κομματικό μηχανισμό ενός ή πολλών κομμάτων. Ανεξάρτητα από το εάν υπάρχει και θα υπάρξει το πρόβλημα και η αντίδραση της Τουρκίας, όπου ωστόσο υπάρχει πιθανή λύση και σε αυτό το τομέα, η Κύπρος οφείλει καταρχήν να είναι ενωμένη σε οποιαδήποτε προσπάθεια ένταξής της σε διεθνείς περιφερειακούς οργανισμούς.
Οι όποιες αντιρρήσεις περί της ένταξης της Κύπρου σε ένα θεσμό ή πρόγραμμα της Βόρειο-Ατλαντικής Συμμαχίας, όπου ορισμένες από αυτές κατέχουν κάποια ιστορική βάση, πρέπει να γίνονται σεβαστές και να τίθενται υπόψη των διαπραγματευτών περί των θεμάτων του ΝΑΤΟ και της Κύπρου.
Η πιθανή ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ πρέπει να αποτελέσει ισχυρό πολιτικό μοχλό πίεσης και ικανότητας της Κύπρου προς την Τουρκία να αποδεχτεί την υποψηφιότητά της και να αποτελέσει ένα ακόμα μέσο διαβούλευσης για το Κυπριακό ζήτημα. Στην παρούσα χρονική δυσμενή συγκυρία στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή το ζήτημα συνεργασίας Κύπρου-ΝΑΤΟ θεωρείται άκρως σημαντικό. Πρέπει να αποτελέσει διπλωματικά ένα εξωγενές ζήτημα διαπραγματευτικής ικανότητας της χώρας: Πρέπει άρτια να επιμεληθούν οι όποιες θέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας λαμβάνοντας υπόψη και τις όποιες αντιθέσεις κομμάτων και του Προέδρου. Να συμπληρωθούν με προτάσεις έστω και αν υπάρχει πολιτική αντίθεση απόψεων. Η Κυπριακή Κυβέρνηση και Πρόεδρος βρίσκονται σε ιδεολογική αντίθεσή, αλλά διαμορφώνοντας μια νέα στρατηγική πολιτική ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό της εξωτερικής αμυντικής πολιτικής της Κύπρου στον τομέα και της ασφάλειας καθώς και πολιτικής προστασίας, πιστεύεται ότι η όλη διαδικασία, ίσως τύχει διαφορετικής αντίδρασης. Δεδομένου, ότι στη παρούσα φάση, η Κυπριακή Δημοκρατία και ο Πρόεδρος Χριστόφιας, πρέπει να αντιμετωπίσει μεταξύ άλλων, την διεθνή οικονομική και κοινωνική κρίση, την προσπάθεια παροχής βοήθειας στις γείτονες και πλέον ασταθείς χώρες, να εντατικοποιήσει με νέους τρόπους την προσπάθεια επίλυσης του μεταναστευτικού προβλήματος και να επιλύσει το βασικότερο ζήτημα, τη κατοχής της Κύπρου.
Η ένταξη στο θεσμό της Σύμπραξης για την Ειρήνη στο ΝΑΤΟ και η δια-οργανική συνεργασία της Συμμαχίας στα πλαίσια του ΟΗΕ, ώστε να υπάρχει η ανάλογη διεθνή νομική επιχειρησιακή αποδοχή (απόφαση επιχείρησης στη Λιβύη), μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία ένταξης της Κύπρου, συμμετοχή ταυτόσημων προγραμμάτων και επιχειρήσεων πολιτικής προστασίας εκ’ μέρους του ΟΗΕ.
Η απόφαση ένταξης της Κύπρου στο θεσμό θα αποτελεί τελικά όφελος για την Κύπρο. Πιθανώς να μην ήταν ακόμα η κατάλληλη χρονική στιγμή, όπου το θέμα συνολικά θα αποτελέσει πιθανή πράξη αναζήτησης νέων διπλωματικών διεθνών συνεργασιών. Όπου όλα τα κόμματα να αποδέχονταν μια λύση στα πλαίσια συνομιλιών με ουσιαστικό σκοπό. Αυτή είναι η πολιτική αλήθεια όταν αναζητείται ρόλος και στα διεθνή πλαίσια ασφάλειας.
Το ουσιαστικότερο ζήτημα είναι η έλλειψη λεπτών και ουσιαστικών κινήσεων και στοιχείων. Πιστεύεται συνεπώς πως η πολιτική και κομματική αντιπαράθεση θα μπορούσε να αποφευχθεί. Το ζήτημα αυτό θα αποτελούσε σημαντική θετική επίπτωση στην προσπάθεια της Κύπρου για τον επαναπροσδιορισμό των γεωπολιτικών ευκαιριών που γεννιούνται σήμερα.
Το θέμα αυτό δεν πρέπει να φέρει άλλο αντιπαράθεση. Θα επιδράσει αρνητικά στο τέλος για όλες τις πλευρές. Η θεωρητική προσέγγιση αναφέρει πως η ένταξη σε πυλώνα ή λειτουργία οργανισμού για ένα κράτος πρέπει να δημιουργήσει ένα κλίμα ευφορίας και αναζήτησης επωφελούς λύσης. Θεωρητικά, η ένταξη σε ένα ουσιαστικό οργανισμό ή έστω και πυλώνα συν-λειτουργίας αποτελεί εγγύηση σταθερότητας και κυρίως μεγαλυτέρων οικονομικών ευκαιριών.
Υπό το φώς των νέων πολιτικών εξελίξεων, ο Πρόεδρος Χριστόφια ορθά έπραξε να θέσει Βέτο στην απόφαση της Κυπριακής Βουλής. Διαφύλαξε το κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώστε να συνεχίσει να διαπραγματεύεται ζητήματα με ουσιαστική σύμπνοια πολιτικών δυνάμεων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα πλαίσια του ΟΗΕ, η επίλυση του ζητήματος της διχοτόμησης της Κύπρου αποτελεί ζήτημα σύμφωνης γνώμης του Εθνικού Συμβουλίου. Άρα και μια επικείμενη ένταξη της Κύπρου στη Σύμπραξη θα πρέπει εξίσου να αποτελεί ζήτημα από κοινού συμφωνίας στο Εθνικό Συμβούλιο σε επίπεδο αρχηγών.
Η ιδέα της ένταξης της Κύπρου στο θεσμό αυτό θα αποτελεί μια σωστή επιλογή. Η διαδικασία όμως φαίνεται ότι είναι ακόμα στα πλαίσια της ιστορικής ανάλυσης και κομματικής αντιπαράθεσης. Ίσως το γεγονός αυτό να ενοχλεί το διεθνή παράγοντα.
Η συμμετοχή της Κύπρου στη Σύμπραξη για την Ειρήνη και αργότερα στο ΝΑΤΟ, θα είναι ένα σημαντικό βήμα στη γεωπολιτική ανανέωση της περιοχής. Η Σύμπραξη για την Ειρήνη, αποτελεί κέρδος διαπραγματευτικό για την ασφάλεια της Κύπρου. Επομένως, η Κύπρος θα συμμετέχει ακόμα πιο ενεργά σε ότι ήδη κάνει για την διεθνή κοινότητα: Θα μπορεί ευκολότερα να επικυρώνει τις όσες επιχειρήσεις οργάνωσης συνεργασίας στα πλαίσια φυσικών και άλλων καταστροφών στα πλαίσια πολιτικής προστασίας με άλλες χώρες καθώς και να αναδεικνύεται μέσα από τα ζητήματα διεθνούς ασφάλειας.
Το ζήτημα της Κύπρου μπορεί να συζητηθεί εξίσου ουσιαστικά ως ζήτημα ασφαλείας όχι μόνο στον ΟΗΕ αλλά και στο ΝΑΤΟ. Μια τέτοια ενέργεια πιστεύεται πως θα εντατικοποιήσει τη πρόοδο των συνομιλιών, καθώς σύμφωνα με το καταστατικό χάρτη της Συμμαχίας, η όποια παράνομη κατοχή από κράτος μέλος της συμμαχίας σε άλλο κράτος οφείλει να δικαιολογηθεί.
Η Σύμπραξη για την Ειρήνη, αποτελεί πυλώνα λειτουργίας και συν-λειτουργίας πολλών κρατών με το ΝΑΤΟ και σε ζητήματα ασφαλείας όσο και πολιτικής συμμετοχής σε διπλωματικούς διαλόγους. Αποτελεί το καλύτερο τρόπο συνεργασίας για ένα κράτος που δεν επιθυμεί να είναι μέλος της Συμμαχίας αλλά να συμμετέχει ως συνεργαζόμενο.
Copyright & Author’s Material rights © 2011-2015, Strategy International. All rights reserved. No prior copy without prior written agreement from the author.
All opinions and statements made reflect solely, the author. They do not reflect nor represent any govenrments or any organizations. They do reflect the policy opinions of Strategy International.

[1] Η ορθή χρήση μετάφρασης βάσει πιστοποιημένης και νομικά διμερούς συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος και ΝΑΤΟ, μετάφρασης στην ελληνική γλώσσα της λέξης Partnership είναι η λέξη σύμπραξη και όχι συνεταιρισμός.

DISCLOSURE

All written content of this article on this site is the exclusive copyright property Strategy International (SI) Ltd and the author who has written It. No use can be made unless there is a written prior request and consent by the author and company. Requests can be made at [email protected]